باور کردنی نیست! مگر شتر اشک می ریزد!؟
این را از سید نجات می پرسم. او از جوانی کار شتربانی کرده است. الان که شصت سال دارد همین کار را انجام می دهد. ارتباط عمیقی با شترها دارد؛ ارتباطی کاملا عاطفی.
می گوید شترها به او عادت دارند. از خاطره اش می گوید که سالها قبل به خاطر بیماری اش چهل روز نتوانسته شترها را ببیند.
اما بعد از سلامتی وقتی به سمت آنها رفت. بچه شتری در حالی که اشک دور چشمانشان حلقه بسته بود، به سمتش می آید.
یعنی واقعا اشک بوده!؟ چه چیزی باعث اشکش شده؟
او که تجربه گرانی و تورم، نرخ روز افزون دلار و کالا و وضع به هم ریخته بورس و کرونا را نداشته، شکست عشقی هم که نخورده اصلا قد و قواره اش به این حرفها نمی خورد.
شاید به صورت طبیعی اشکش در آمده.
پس چرا بچه شتر به سمت او دویده است؟ پس می فهمد. خوب هم می فهمد. درک می کند.
ابراهیم هم یک ساربان جوان دیگر است.
او هم با شترها خیلی دوست است. علاقه خاصی به آنها دارد.
او می گوید تمام عمرش را می خواهد با این شترها به سر کند.
البته از کینه شتری هم می گوید. می گوید زمستان فصل مستی شتر است. در آن هنگام شترها خیلی عصبی به نظر می رسند. در این هنگام باید از سروکار گذاشتن شتر پرهیز کرد. احتمال حمله آنها وجود دارد.
خاطره ای را هم در این مورد تعریف می کند.
شتری او را تعقیب می کند. او هم به کلبه ای پناه برده بود. شتر خیلی تلاش می کرد تا وارد کلبه شود و به او آسیب برساند. این کار میسر نمی شود. بعد از ساعتی او آنجا را ترک می کند.
ولی با یان همه از عشق خالص به شتر می گوید. اینکه او همیشه با شترهایش خواهد ماند.
چه رازی در این کشتی بیابان است.
و حالا در مورد ویژگی های شتر بگویم که همه جالب هستند.
شترهای یا کوهان دار هستند یا بی کوهان.
انواع شترهای کوهان دار و دوکوهانه در آسیا زندگی می کنند.
شترهای بی کوهان هم در امریکای جنوبی هستند.
وزن شتر 750 الی 850 کیلوگرم است.
آنها توانایی حمل 200 کیلوگرم بار را دارند .
عرب ها به شتر کشتی صحرا می گویند .
چرا که شتر تحمل شرایط سخت صحرا در گرمای سوزان تابستان دارد.
و با کمبود آب و علوفه راحت کنار می آید.
مژه ها و پلک های شتر به گونه ای هست که می تواند از ورود طوفان شدید به چشم جلوگیری کند و از تابش شدید نور آفتاب محافظت می کند.
کوهان شتر از پی و چربی است که 10 تا 13 کیلوگرم وزن دارد.
چربی کوهان در فرایند هضم، شکسته و هیدروژن آزاد می کند.
این هیدروژن با اکسیزن تنفسی ترکیب شده و مقداری آب اضافی تولید می کند.
کف پای بزرگ و مسطح مانع از فرو رفتن شترها در ریگزارها می شود .
در صورت تغذیه از گیاهان سبز، می توانند تا ماه ها آب ننوشند.
در غیر این صورت یک هفته بدون آب و 10 روز گرسنگی را تحمل می کند.
شتر بعد از یک تشنگی طولانی می تواند تا 110 لیتر آب بنوشد
عمر شترها معمولا 30 سال تا 50 سال است.
پشم و پوست شتر برای ریسندگی، پارچه بافی و کفش دوزی استفاده می شود.
از شیر شتر، ماست نمی توان تهیه کرد اما دوغ و کشک خوبی دارد و به این زودی ها خراب نمی شود.
